Peking, geen warm welkom

Fietsloos vertrekken we met een luxe auto van Shamian-eiland naar het treinstation van Kanton (Guangzhou). Het station blijkt een eindje buiten de stad te liggen en zo krijgen we nog een stukje van het zuiden van de stad te zien, niet veel bijzonders, veel moderne flatgebouwen waarvan er één als een gigantisch wiel rond  met een flink gat in het midden is gebouwd, niet praktisch wel grappig. Het station lijkt meer op een vliegveld dan op een treinstation inclusief veiligheidsbarrière en paspoortcontrole. De trein heeft ook wel iets weg van een vliegtuig zonder vleugels dus dat is mooi in lijn. Naar Beijing of in goed Nederlands Peking is het ongeveer 1800 kilometer, de trein doet er 8 uur over. Dat houdt in dat we vrijwel de hele weg iets harder dan 300 km/uur rijden. Naar buiten kijken gaat wel maar is door de hoge snelheid en de palen die voorbij schimpen niet prettig, wat dat betreft is fietsen beter, zie je veel meer.

De trein zit helemaal vol. Onze medepassagiers kijken ook weinig naar buiten maar houden zich vooral bezig met zaken die ze hier leuk vinden. In de eerste plaats is dat de telefoon, iedereen is hier altijd met de telefoon bezig nog veel meer dan bij ons het geval is. Selfies maken ook in de trein is heel populair maar video, spelletjes en chatten doen het hier ook goed. Naast de telefoon is dansen en zingen hier erg populair. Dansen zien we ze bij ons in de wagon niet doen. Zingen doen ze wel, af en toe barst iemand spontaan uit in een lied. Daarnaast wordt de inwendige mens goed verzorgd, alle geurtjes uit de Chinese keuken zijn in de trein vertegenwoordigd.

In Beijing hebben ze hetzelfde metro-systeem als in Guangzhou en mede daardoor vinden we al heel snel de plek waar het hotel zou moeten zijn. Probleem is alleen dat op die plek geen hotel is. We zoeken de buurt af en vinden wel een andere herberg waar ze zo aardig zijn om ons te helpen. We bellen met het hotel en die willen in eerste instantie alleen maar kwijt dat ze vol zitten en dat we maar een andere plek moeten zoeken. Dat is een beetje lastig want in dat hotel worden de fietsen bezorgd. Als we dat zeggen gaat er een lampje branden bij de dame van het hotel. Na lang bellen (niet leuk) krijgen we instructies over hoe het hotel te vinden: nummer 43, blauwe deur, elektrisch cijferslot code 120513. We mogen de eerste kamer rechts wel een beetje minder dan we hebben geboekt, sleutel zit in de deur. De aanwijzingen blijken te kloppen en we betrekken een klein maar wel fris en leuk kamertje.

Op zoek naar een restaurantje ontdekken we dat we echt middenin een Pekinese hutong (woonwijk) zitten. Het is er knap donker en er zijn heel veel kleine straatjes. Omdat de hutongs relatief nieuw zijn (ik denk dat de communisten de oude wijk hebben afgebroken en er een nieuwe voor hebben teruggezet) zijn de straatjes wel recht en is het makkelijk navigeren. Wat direct opvalt is de grote hoeveelheid toiletgebouwen om de twee-/driehonderd meter is er wel een keurig net toilet gebouw. Deze gebouwen worden goed bezocht en netjes bijgehouden, ik denk dat de huizen geen eigen toilet hebben, onze hotelkamer gelukkig wel. Met enig geluk lopen we vanuit de hutong een drukke straat in die weer uitkomt op een andere brede straat met heel veel restaurantjes, de goede restaurantjes zijn makkelijk te herkennen want daar zitten mensen buiten te wachten tot ze aan de beurt zijn voor een tafeltje. Wij kiezen een restaurant waar we gelijk aan tafel kunnen en eten een hele berg rivierkreeftjes.

Onze eerste dag in Peking gaat een beetje verloren omdat we zitten te wachten op de hoteljuf. Niet erg want een lui ochtendje is ook wel lekker en we hebben tijd zat hier. 's Middags bezoeken we het plein van de hemelse vrede wat een heel groot plein met heel veel Chinezen blijkt te zijn. Om het plein heen staan grote gebouwen, alles heet en is hier groot: grote plein, grote mausoleum van Mao, groot Chinees museum, grote hal van het volk, etc.. De Chinezen vinden het allemaal prachtig, zetten alles met zichzelf erbij op de foto en bezoeken aan de rij te zien Mao. Wij zien het allemaal aan, maken een paar foto's en nemen de metro terug naar het hotel.

Hoewel de metro in Peking een prima manier is om je te verplaatsen zijn we toch blij dat vandaag de fietsen komen al is het maar omdat je in de metro niets van de stad ziet. Ze projecteren hier tijdens het rijden rijden wel op de tunnelmuur maar dat is voornamelijk reclame, helaas niet wat er boven de grond te zien is. De fietsen zouden rond 12 uur komen. Het is 2 uur als een wat chagrijnige chauffeur aanklopt. De dozen zijn gearriveerd en voor het transport heeft de vervoerder er een houten krat omheen getimmerd. Hierdoor zijn de dozen onbeschadigd en loeizwaar. De chauffeur wordt aanmerkelijk vrolijker als ik hem help met het uit de auto sjouwen, waarschijnlijk heeft hij ze er in z'n eentje in moeten zetten.

De fietsen zitten zo weer in elkaar. Fietsen gaat alleen nog effe niet lukken want voor het transport heeft men de ventielen eruit gedraaid en die ontbreken. Geen nood, Bar krijgt de ventielen uit de reservebanden en we hebben al een fietsenmaker gezien. Natuurlijk hebben ze in China geen Hollandse ventielen dus wordt mijn fiets voorzien van 2 nieuwe binnenbanden met Franse ventielen.

Al met al is het laat in de middag als we door Peking kunnen fietsen, genoeg tijd om een klein stukje te rijden en even wat te eten want dat was erbij ingeschoten. 

Pekineese hoogtepunten

De afgelopen 2 dagen hebben we weinig van Beijing gezien, allen het grote plein en de gebouwen er omheen. Vanaf vandaag gaan we daar verandering in aanbrengen, voordat we naar huis gaan willen we wel de hoogtepunten van Beijing gezien hebben. Vandaag fietsen we naar de tempel van de hemelse vrede. De tempel ligt 7 kilometer van het hotel en zo kunnen we gelijk een beetje de stad vanaf de fiets bekijken. Het verkeer is net als in de rest van China maar de wegen zijn breed en meestal is er een soort van fietspad.

De tempel is een enorm complex met allerlei tempels waar de keizers in het verleden hun best deden om de goden een beetje gunstig te stemmen. Het is best de moeite van het bezoeken waard. Het levert een aantal mooie foto's en een paar moeie benen op van al het slenteren op. Uiteindelijk moeten we ons nog terughaasten naar het hotel want we moeten om 1 uur uitchecken. We verkassen naar een ander hotel een paar honderd meter verderop, het happy dragon alley hotel dus niet het happy dragon alley courtyard want dan zit je verkeerd.

Dit hotel heeft wel een receptie en die gebruiken we gelijk maar om een tour naar de Chinese muur te boeken, de was af te geven, een busje voor zaterdag naar het vliegveld te regelen en tickets voor de Chinese opera te bestellen. Genoeg te doen dus de komende dagen.

's Ochtends om 7 uur verzamelen we voor de tour naar de Chinese muur in de ontbijtzaal. Bij de tour is een Zwitsers ontbijt inbegrepen, geen idee wat het ontbijt Zwitsers maakt maar ei met toast is altijd goed. Met een grote bus worden we naar de kabelbaan gebracht die ons vervolgens bij de Chinese uur afzet. In de bus hebben we instructies gehad en een sterke aanbeveling om naar het niet gerestaureerde deel van de muur te lopen en dat doen we dan maar. Het is best bijzonder om over de Chinese muur te lopen en het ding in de verte over de bergen weg te zien slingeren. De muur loopt steeds over het hoogste punt van de berg en klimt en daalt de hele tijd. We zijn constant aan het trappen lopen, goed voor de conditie.

Na een flinke klim komen we bij wachttoren 20, daar houdt het gerestaureerde deel van de muur op. Wij willen verder net als veel andere mensen en moeten daarvoor over een muurtje klimmen. Het niet gerestaureerde deel van de muur ziet er zeker net nadat we over het muurtje zijn geklommen nog heel goed uit. Het wegdek is wat minder maar de muur zelf staat nog stevig en je kunt er prima overheen lopen. Vanaf wachttoren 23 wordt dat anders daar is nog helemaal niets aan gedaan. De muur staat ook hier nog prima overeind maar op de muur heeft de natuur haar plaats weer ingenomen ofwel het wegdek is overwoekerd met struiken, bomen en ander groen spul. De wachttorens zijn behoorlijk vervallen en lastig te passeren. We keren na een stukje wildpad om, dezelfde weg terug naar de kabelbaan.

We zijn precies op tijd voor de lunch die ook al inbegrepen is. Hetzelfde kan niet gezegd worden voor 4 van de 33 medereizigers want die zijn te laat. Terwijl de lunch in volle gang is slaat het weer om en komt er een wolkbreuk naar beneden. Wij lunchen ondanks al het water en gedonder gewoon door. De 4 te late medereizigers hebben een iets groter probleem want door het slechte weer wordt de kabelbaan stilgezet en mogen ze niet naar beneden. Uiteindelijk is dat ook voor ons vervelend want daardoor moeten we anderhalf uur op ze wachten en komen we in de spits (file) in Beijing aan.

Na de busreis besluiten we om vandaag Beijing per fiets te gaan bekijken. We willen naar de verboden stad. Bij de verboden stad aangekomen lijkt het alsof het vandaag gratis is, overal staan lange rijen mensen. De chinezen doen ook hun uiterste best om zoveel mogelijk rijen te maken: eerst een security check waar de bagage door een scanner gaat dan een smalle entreepoort gevolgd door een loket om een kaartje te kopen en je paspoort te laten zien dan een precheck en dan uiteindelijk de echte toegang met kaartcontrole. Eenmaal binnen zijn er dan altijd nog attracties die een eigen toegang hebben en/of waar je een apart kaartje voor moet kopen zodat je weer in de rij mag. Enfin, de rij voor de verboden stad is vandaag zo lang plus we mogen de fietsen nergens veilig aan een hek vastzetten van de uniformen die hier in grote getale rondlopen dat we besluiten om vandaag maar iets anders te gaan doen en de verboden stad uit te stellen naar morgen en dan om negen uur aan de poort te staan.

Iets anders wordt de dierentuin omdat je volgens Barbara je als je in China bent je panda's gezien moet hebben en die wonen nou eenmaal in de dierentuin. De dierentuin is helemaal aan de andere kant van de stad een leuk klein fietstochtje door verschillende wijken van Peking. In de dierentuin is het ook druk maar hier hoeven we minder in de rij. De dierentuin valt me erg mee. De beesten hebben grote stukken grond in plaats van dat ze in kleine kooitjes zitten opgesloten. We zien een stuk of 3 panda's die lui liggen te slapen. Een verklarend bordje vertelt dat panda's 53% van de tijd slapen, 45% bezig zijn met eten en 2% met spelen. Misschien is dat de reden dat ze hier zo enorm gek zijn op die beesten.

We kopen in de dierentuin ook nog kaartjes voor het aquarium en krijgen daarvoor naast hele mooi aquaria een show met beluga's en dolfijnen. Het stadion is voor deze show afgeladen alle stoelen zijn bezet, alle gang- en looppaden staan vol, ze houden hier wel van een showtje.

's Avonds hebben we tickets voor de opera, de Chinese opera wel te verstaan. Het theater zit in een hotel en is lang niet uitverkocht. De show bestaat uit een aantal scenes uit bekende Chinese opera's, op schermen aan de zijkant vindt uitleg en vertaling plaats. Op het kale toneel voeren de spelers in prachtige kostuums en zwaar onder de make up dansen uit en af en toe zingen ze. Het dansen is best leuk om even naar te kijken. Het zingen is niet om aan te horen, het is meer krijsen dan zingen. De muziek bestaat uit gerammel op bekkens en een soort van zingende zaag die er doorheen snerpt, alleen maar hoge tonen. Gelukkig duurt de voorstelling maar net iets meer dan een uur.

Ondanks het late bezoek aan de opera staan we vroeg op om voor de drukte bij de verboden stad te zijn. We zijn er even voor negen uur net als 50000 anderen. We sluiten netjes achter in de rij aan voor de securitycheck. Daarna lopen we via een ander tempel om de massa heen naar de kaartverkoop waar we wel weer in de rij mogen. Eenmaal binnen volgen we de mensenmassa door de verboden stad heen, eigenlijk loop je dus de hele tijd in de rij. De verboden stad bestaat uit heel veel paleizen die tussen 1400 en 1900 zijn gebouwd. Tussen de paleizen zit steeds een plein. De audiogids die je bij de ingang kunt huren geeft uitgebreid uitleg over de paleizen, de pleinen en alle dingen die we zien. We slenteren uiteindelijk 5 uur door de verboden stad en hebben dan alles zo'n beetje wel gezien en pijn in onze voeten en ruggen van het geslenter. 

We verlaten de verboden stad aan de noordkant om via een park (Beihai,10 Yuan entree) naar een meertje te lopen waar we gisteren tijdens het fietsen een heleboel restaurantjes hebben gezien. Daar vinden we een aardig café dat onder meer pizza serveert. 

Op de terugweg naar het hotel krijgen we nog een stortbui te verwerken en dat doen we met de in de haast aangeschafte paraplu.

Voor onze laatste avond in China nemen we de metro naar het gezellige meer om daar uitgebreid Chinees te eten, vooral de garnalen zijn hier erg lekker, erg groot en erg duur.