Een kleine hartverzakking op Schiphol

Daar schrikken we wel een beetje van, dat is ongeveer zoveel als we nodig hebben om 2 weken door Thailand te reizen. De oplossing is eenvoudig: gewoon het gewicht van de ruimbagage terugbrengen. Dat betekent ter plekke alles uitpakken opnieuw overwegen of het echt mee moet en of het eventueel niet in de handbagage mag. Van de aardige dame van Cathay Pacific mogen we naast de rugzak en stuurtas die we al als handbagage hadden een grote fietstas als handbagage meenemen.

We doen allebei een paar grote offers zo mag mijn pakje stroopwafels, scheerschuim en douchegel niet mee, Barbara moet haar dagcreme met zonnefactor achterlaten (no worries, we hebben nog 3 liter zonnebrand in verschillende potten en tubes bij ons). Na 2 twee keer uit- en inpakken hebben we het gewenste resultaat en zijn we nog maar 3 kg te zwaar en dat mag van de dame van Cathay.

Terwijl we aan het ompakken waren zijn de ouders en het zusje van Barbara gearriveerd om ons uit te zwaaien. De spullen die niet mee gaan op reis gaan met hun mee terug naar Barendrecht.

We zwaaien de familie uit of eigenlijk andersom natuurlijk en sjouwen de ruim 20 kg handbagage door de douane naar het vliegtuig.

Vliegen

De vlucht van AMS (luchtvaarttaal voor Amsterdam) via HGK (HongKong) naar BKK (Bangkok) verloopt zonder noemenswaardige incidenten. Het is een lange zit van 17 uur die veraangenaamd wordt door films, een opgewarmde prak en een puzzelboekje.

Lat Krabang (Bangkok)

Helemaal suf door de reis en het slaapgebrek vinden we de bagage en de fietsen in goede staat terug op het vliegveld in Bangkok. Een groot verschil met vorig jaar toen we op Bali pas na een dag de fietsen en zwaar beschadigd geleverd kregen. We hebben een transfer en inderdaad staat bij uitgang 4 een dame onze namen te scanderen middels een bord. In het hotel aangekomen vallen we na de gebruikelijke plichtplegingen eerst 2 uur in coma. De rest van onze eerste middag besteden we aan het in elkaar zetten van de fietsen, acclimatiseren (het is hier ruim 30 °C), een beetje rondlopen en de route voor de komende dagen bestuderen.

Lat Krabang is niet een spectaculair aantrekkelijke wijk van Bangkok maar ligt wel gunstig ten opzichte van het vliegveld en de route. We besluiten om als we ons morgen goed voelen gelijk te gaan fietsen naar Chachoengsao. Als we nog brak zijn van de reis nemen we een extra dagje om te rusten en aan temperatuur en land te wennen.

De eerste echte maaltijd doen we in een buffetrestaurant waar ze een seafood buffet aanprijzen. We vinden het restaurant gewoon aan de weg, het valt op omdat het er erg druk is. Op tafel krijgen we een samovar (chinese fondue), een gril en een ketel water om de samovar bij te vullen. Eten moet je zelf pakken van een 60 meter lang buffet. Naast seafood staat er ook veel vlees en veel dingen die we niet herkennen. Uitleg wordt moeilijk want de ober die speciaal ons komt helpen spreekt alleen het woordje YES. We houden het dus bij dingen die we denken te herkennen dat gaat maar een keer fout als ik bij het toetje tussen de zoete gerechtje een vleespasteitje scoor (uitgespuugd). Het populairste gerecht zijn de garnalen, je kunt deze zelf uit een grote waterbak vissen. Wel een bordje bovenop je bord zetten want ander springen ze er vanaf.

Lat Krabang - Chachoengsao

Na een nachtje coma voelen we ons in staat om dan eindelijk echt te gaan fietsen. Pakken en beladen van de fietsen gaat supervlot en een uurtje na het ontbijt gaan we de weg al op. In de straat van het hotel stop ik nog even bij een brommerwinkel om een beetje olie te kopen, mijn gebarentaal wordt niet begrepen maar de bromfietsmaker voorziet wel mijn trappers en naaf van een beetje olie, ook goed.

De weg is best druk en omdat ik met mijn nieuwe action camera zit te spelen extra gevaarlijk, de resultaten van de action cam vind je hier. De zon doet flink zijn best en het horloge geeft aan dat de temperatuur rond de 35 graden is, lekker warm dus. Prettig aan fietsen in Azië is sat als er ergens mensen wonen en die wonen echt overal dan kun je er iets eten en/of drinken. Onderweg passeren we heel veel drink- en eetstalletjes bij slechts één daarvan stoppen we voor een Cola en een sodawater. In Chachoengsao moeten we even zoeken naar een hotel maar uiteindelijk belanden we voor € 20 in een heel mooie kamer in het YenYit resort.

Na in- en uitwendige verfrissing (water + cola + douche) verkennen we ter voet de stad. Het is een redelijk druk stadje met veel verkeer, cafeetjes, restaurantjes en een heel grote Wat (=Thaise tempel). We doen de standaard toeristendingen als foto nemen van de Wat, kopje koffie drinken, shopping mall bezoeken en uitgebreid dineren.  

Chachoengsao - Phanom Sarakhan

Ik zou graag zeggen dat we vroeg uit de veren waren om al voor de ergste hitte op pad te gaan. In werkelijkheid vertrekken we pas rond een uur of half elf, het is dan ook maar 50 km vandaag. Vandaag staan er een paar bezienswaardigheden op het programma en de bordjes langs de weg bevestigen dat. We fietsen eerst langs een bordje dat keurig aangeeft dat het nog 12 km naar de olifantentempel is vervolgens komt er een bordje dat het nog maar 7 km is, even daarna gevolgd door een bord dat het nog 9 km is. En ik was nog wel zo blij dat er eindelijk bordjes met normale letters waren in laats van die rare kriebeltjes die ze hier gebruiken.

De olifantentempel is in feite een grote markt aan een mooie plek aan de rivier. Aan de rivier zelf staat een enorm beeld van een rose olifant (ik hoop niet dat ik me die verbeeld heb) en nog een aantal andere religieuze beelden en gebouwtjes. Mensen zijn druk bezig met wierook branden, bloemen en andere spullen offeren en gokken (loterij). Voor ons westerlingen komt het nogal Walt Disney over alleen is het gratis en nemen de Thai het wel serieus.

 We verlaten de tempel en de grote markt om langs de rivier verder te fietsen. Onderweg kopen we nog 3 geschilde en ge-childe ananassen en eten we in een eenden restaurant nasi met garnalen. Dat ze hier buiten eend garnalen hebben is niet heel gek want we fietsen al 30 km lang door garnalenkwekerijen en eettentjes met aquaria gevuld met deze beesten.

In Bang Khla stoppen we weer bij een tempel deze keer om vliegende honden te bekijken. En inderdaad alle bomen van het tempelcomplex hangen vol met deze beesten. Ze zijn goed te zien want ze zijn best groot en wapperen zich om de paar minuten even koel.

Van Bang Khla naar Phanom Sarkhan fietsen we hard door want er is een windje opgestoken en in de verte dreigen de wolken met een tropisch regenbuitje. Buiten adem maar droog komen we in Phanom aan waar we een redelijk hotel vinden wel zonder ontbijt dus dat wordt morgen beginnen in de 7-11. Ook vandaag hebben we weer een filmpje gemaakt, klik hier voor de video.

Wolkbreuk maakt vrienden

Vandaag voert de route ons naar Sa Kaeo (ze zegggen Sa Kauw) een goede 100 km naar het oosten. Van wege de lange afstand zitten we al voor negenen op fiets. We rijden snel het stadje uit om afwisselend tussen rijstvelden, cassaves en teakplantages door te fietsen. Het minst fijn zijn de rijstvelden. Deze velden staan vol met water en als je daar tussendoor of langs fietst dan voelt dat alsof je een stukje door een natte sauna rijdt.

Na een kilometer of vijftig begint het te regenen en we besluiten om even te schuilen, zo'n dagelijks buitje duurt meestal maar een kwartiertje. Als het nog een beetje drupt fietsen we verder, voor het eerst in de regen. Het fietst eigenlijk best lekker door zo'n lichte regen want dat koelt toch wel af. Het zal niet de laatste regen zijn want de regentijd is net begonnen. Voor de lunch stoppen we in een restaurantje waar een aardige jongen heel veel moeite doet om ons te begrijpen. We willen rijst met iets van ei en geen vlees. We krijgen inderdaad rijst met gebakken ei en kip. We pulken de kip er tussenuit en hebben een prima voedzaam maal. Als we weg willen gaan begint het te waaien en te regenen. Dit wordt in rap tempo erger en binnen 5 minuten zitten we met fietsen en al opgesloten in het restaurant omdat de uitbater alle rolluiken heeft gesloten. De regenbui is nu een regelrechte wolkbreuk. We 'praten' wat met de jongen zonder dat we ook maar een woord dat we tegen mekaar zeggen begrijpen. Na 3 kwartier gaat de jongen weer koken zo te zien is hij lunch of afhaalmaaltijden aan het maken, die zijn voor ons. Na anderhalf uur is de regen zoveel verminderd dat we besluiten dat we kunnen gaan. Afrekenen is echter een probleem, de jongen accepteert op geen enkele manier geld. We hebben nog niet alle snoep uit Holland op en sommige verpakkingen zien er nog best goed uit dus die bieden we hem aan, daar is hij wel blij mee.

Nog enigszins beduusd door de gastvrijheid fietsen we de regen in. De regen die de rest van de dag niet mee zal ophouden, het is nog maar 23 km naar Sa Kaeo maar wel heel nat en heel onverhard. En toch is het raar genoeg niet vervelend fietsen. Het is warm, de kleuren zijn door de regen intenser en het is wat rustiger op de weg. Het is ook leuk om te zien hoe de mensen gewend zijn aan de regen en hoe alles erop is ingesteld. Bij ons hadden alle tunnels en kelders met zo'n bui ondergelopen, hier hebben ze geen tunnels en kelders, wel brede goten die het water heel snel kunnen afvoeren. 

's Avonds onder een plu van het hotel een restaurant gevonden dat zowaar een Engelse menukaart had. Barbara aan de groenten en ik aan de vissoep.

Soep, soep en nog eens soep

Na de wolkbreuk van gisteren is alles weer opgedroogd behalve dan de zadels zoals ik merk zodra ik opstap. We fietsen van Sa Kaeo naar Kho Khlan, een afstand van 87 km. Wederom een mooie route door het Thaise platte land, er zijn iets meer heuveltjes maar het is allemaal goed te doen. Barbara heeft vandaag een iets mindere dag. We zijn nog steeds niet helemaal gewend aan Thailand, we hebben nog steeds last van de warmte maar dat hebben de Thai ook, voor het eet- en drinkpatroon is nog niet zoals het moet zijn. Thuis is het regelmaat, opstaan 2 boterhammen + koffie, om ca. 11.00 uur 4 boterhammen, 's avonds een grote warme maaltijd. Hier in Thailand hebben ze weinig met brood dus daarmee vallen 2 maaltijden die we gewend zijn weg. De Thai eten soep, 's ochtends, 's middags, tussendoor en 's avonds. Op grond van de gedachte als je in Thailand ben doe dan als de Thai besluiten wij dit patroon over te nemen. Het maakt het vinden van eten ook veel makkelijker want als je bij een Thais eettentje stopt hebben ze altijd soep. Helemaal vegetarisch is het niet maar door tijdens de bereiding naast de kok te gaan staan en Chai te zeggen als je iets er wel in wilt en Mai met hevige afwerende gebaren als iets er niet in wilt voorkomen we in ieder geval dat er beesten in de soep gedaan worden. De bouillon is natuurlijk een ander verhaal.

De 87 km gaan uiteindelijk best snel voorbij en om een uurtje of 2 arriveren we bij het Busbee resort, een mooi naam voor een viertal tuinhuisjes die je voor de prijs van 600 Baht (ongeveer € 18) per nacht kunt huren wel met alle gemakken als airco en WiFi. Zonder deze gemakken hadden we het deze keer zeker niet gedaan want het is zondag 14 mei de dag dat de ontknoping in de eredivisie plaatsvindt en het is nog heel spannend voor een echte Rotterdammer want Sparta is nog net niet veilig. De avond breng ik door aan de live-feed van de eredivisie en zoals jullie waarschijnlijk allemaal weten, Sparta is veilig en Feyenoord kampioen.

De volgende ochtend na een geïmproviseerd ontbijt met cakejes omdat we soep voor ontbijt nog effe niet zien zitten maar dat moment komt wel snel nader, stappen we op onze natte zadels voor 56 km naar Non Din Daen. Deze rit gaat voornamelijk over een grote weg omdat er geen andere wegen zijn. Gelukkig valt het verkeer allemaal nog wel mee. Wat niet meevalt is de eerste noemenswaardige klim van de reis, ca. 250 m omhoog in 4,5 km. De klim begint supersteil en als ik razendsnel terugschakel vliegt de ketting eraf. Barbara fietst rustig door. Ik leg op dat steile rotstuk met enige moeite de ketting erop en begin aan de achtervolging. En dat is wat je op een zwaar bepakte fiets op een helling van rond de 10% nou precies niet moet doen. Na 1 kilometer ben ik wel een heel stuk dichterbij Barbara gekomen maar zit ik zwaar in het rood, het zweet spuit eruit, hartslag torenhoog en de trappers willen bijna niet meer rond. Ik zet wel door en 2 km verderop heb ik Barbara bijgehaald. Zodra ik haar voorbij ben stop ik en val half van m'n fiets. Een kwartiertje uithijgen is genoeg om weer verder te kunnen. Bij het eerste beste tentje wat we zien nemen we soep.

Kho Khlang is een klein dorp met 5 benzinepompen waarvan één met allemaal winkels en restaurantjes er omheen. Het ziet er westers uit, echte restaurants met een deur en een toonbank, tafeltjes en stoelen, een menukaart en WiFi (het hotel waar we slapen heeft dat niet). We besluiten ons tussendoortje in het eerste restaurant te nemen dat Thai fooe serveert. We krijgen ieder een heerlijke soep.

's Avonds eten we langs de weg bij een restaurant dat volgens het bord buiten pizza's zou moeten verkopen. Het restaurant is van een aardige Thaise die een aantal jaar in Australië heeft gewoond maar nu weer terug thuis is. Wel fijn om eens goed uit te kunnen leggen wat we willen eten en natuurlijk ook gewoon om een praatje te maken. We nemen pizza en nog wat Thais eten. De pizza lijkt inderdaad op een pizza en de bodem is ook ongeveer zaols we gewend zijn en daarmee houdt de vergelijking met een pizza zoals wij die kennen op. 

De etappe van Khong Khlang naar Ben Kruat is werkelijk prachtig. We fietsen over stuwdammen, door landbouw en ook stukjes jungle. De weg is soms verhard en soms niet. Er wonen in dit gebied weinig mensen waardoor er ook weinig winkeltjes en eettentjes zijn pas na 35 km kunnen we aan de soep. Onderweg komen we voor het eerst op deze reis buffels tegen. Op eerdere reizen door dit deel van de wereld hebben we gezien dat de buffel de tractor van het verre oosten was. Slechts een enkele boer had een machine om het land mee te bewerken. De buffels die we zien staan te grazen langs de kant van de weg op een kudde na die onder leiding van een buffelhoeder ergens heen wordt gedirigeerd. 

In Ben Kruat komen we terecht in een resort met een groot zwembad. In het resort zitten veel mannen die een "Thai lady" in de buurt hebben zitten en die soms zo'n beetje hier wonen of heen en weer pendelen. Als ze hier zijn verzamelen ze in dit resort om een drankje (meestal veel meer dan één) te drinken. Uit de gesprekjes die we met ze hebben blijkt dat ze allemaal weg zijn van hun lady maar niet van hun schoonfamilie. Het is ook moeilijk voor te stellen hoe de meestal wat oudere heren zich in zouden kunnen laten burgeren tot Thaise boer. Ik zie ze nog niet met de broekspijpen omhoog door de rijstvelden waden en zij zichzelf ook niet.

Een resort met een groot zwembad dat betekent: lunchen (soep), douchen, baantjes trekken, koud drankje, douchen. Als we dat allemaal hebben gedaan is het net over tweeën. Tijd genoeg om 's middags nog iets te ondernemen. Enig speurwerk (lonely planet) leert dat er mooie Khmer-tempels in de buurt zijn. We besluiten om die te gaan bezoeken. Helaas zijn beide taxi's uit het dorp niet beschikbaar. Gelukkig is er altijd wel een vriend van een oom van de zwager van de serveerster die kan autorijden en weer iemand anders die een auto heeft zodat we uiteindelijk om half drie worden opgepikt en de rest van de middag een auto met chauffeur ter onze beschikking hebben (kosten € 30). De Khmer tempels zijn inderdaad het bezoeken waard zoals de foto's hopelijk laten zien. Om een uur of zes zijn we ijskoud (airco staat standaard veel te hoog) weer terug op het resort. Van al dat sightseeën hebben we trek gekregen en we slaan dan ook nog snel ergens een soepie achterover voordat we ons klaar gaan maken voor het diner.

Keihard

Na weer een nacht in een Thais bed op een Thais matras ontwaken we verfrist en met de gebruikelijke doorligplekken. De matrassen in Thailand worden namelijk van beton gemaakt en zijn daardoor knetterhard. In het beste geval kun je het matras een beetje indrukken maar meestal voelt het als een steen. De strategie die we toepassen om toch goed  te slapen is veel draaien want na een uur op één kant krijg je drukplekken die pijnlijk zijn. Keihard zijn ze die Thaise matrassen.

We krijgen het ritme al aardig te pakken want voor negenen zitten we op de fiets en rijden we weer door het mooie landschap richting Prasat. De rijstvelden, rubberbomen, cassaves en andere landbebouwingen trekken aan ons voorbij, weinig jungle vandaag, wel monniken, veel zwaaiende mensen en iemand op een brommer met zijspan die 15 km achter Barbara aan meerijdt. 

Mooie rit maar wel een beetje kort (57 km) waardoor we om 12 uur al in Prasat zijn waar we direct een prima resort vinden, mooi tuinhuisje deze keer. De middag besteden we met het bezoeken van het dorp en de plaatselijk cafeetjes. Het laatste is onvermijdelijk want het is warm en drukkend benauwd waardoor je echt na 400 meter wandelen alweer een café binnen wil. Het dorp heeft een grote markt waarop het voor westerlingen heerlijk gruwelen is. Op de markt wordt alleen eten verkocht zowel om thuis te bereiden als om direct op te eten. Onder de etenswaren bevinden zich onder meer: gefrituurde en levende meelwormen en sprinkhanen, padden (levend in plastic zakken), allerlei nog spartelende en kronkelende vis, schildpadden en schorpioenen. Als je er van houdt kun je hier je hart ophalen. Wij houden het in een volgend cafeetje op een iced lemon tea en een aardbeiensmoothie waar we op toezien hoe en met welke ingrediënten die worden gemaakt.

Alweer een mooie dag

Voor het verhaal wordt het saai maar voor ons niet. We rijden vandaag van Prasat naar Sang Ka en weer door een heel mooi landschap, voornamelijk rijstvelden deze keer, grotendeels verhard.

Heet

Gisteren en vandaag weer 2 mooie etappes, de omgeving veranderd langzaam, het wordt een beetje heuvelachtiger en we zien ook andere gewassen hoewel rijst en rubber nog wel veruit de overhand hebben. Vrijdag fietsen van Sang Ka naar Khun Han een stukkie van 82 km. We eten vandaag voor het eerst sinds een hele tijd geen soep. Het ontbijt wordt op de kamer geserveerd en bestaat uit eieren met toast. Voor de lunch stoppen we bij een karretje dat pizza's lijkt te verkopen. We bestellen er allebei één. De bodem blijkt echter pannenkoek te zijn. De topping is hete saus, krabsticks en na veel aandringen geen kip. Het smaakt prima. 

Khun Han is wereldberoemd om zijn biertempel, helemaal gebouwd van (bier)flesjes. We zien dan ook al dagen uit naar een bezoek aan dit door mensenhanden geschapen wonder. De tempel hebben we snel gevonden. Tot onze verbazing zijn we daar de enige toeristen, we hadden toch wel op een paar bussen gerekend. Het wonder valt een beetje tegen. Het is een heel uitgebreid tempelcomplex met tig gebouwtjes waarin inderdaad veel flesjes zijn verwerkt. De flesje zijn netjes gesorteerd op kleur in het cement gedrukt en zo zijn alle gebouwen gemaakt. Het is wel grappig maar niet de moeite waard om voor naar Khung Han te gaan. Gelukkig is Khun Han ook de Betuwe van Thailand ofwel er groeien hier heel veel vruchten. We doen ons te goed aan ananas, mango, papaja en Thaise appels (de laatste smaken wel naar appel maar zien er heel anders uit). De verscheidenheid aan fruit is wel een goede reden om naar Khun Han te gaan.

We verlaten de fruitstreek na een ontbijt bestaande uit een echt broodje, omelet en papaja verzorgd door het Reriwada resort waar we hebben geslapen. Dit resort en vooral de aardige eigenaren zijn ook een reden om naar Khun Han te gaan. Goede gevuld en goed gemutst fietsen we naar Nam Yuen. Dat is niet helemaal volgens de planning. We hebben van 3 korte dagen 2 lange fietsdagen gemaakt met als bijkomend voordeel dat we dan in het plaatsje Nam Yuen kunnen overnachten in plaats van op een resort op het platte land. Het laatste is vast wel leuk maar daar is 's avonds niets te doen. De weg loopt dicht langs de grens met Cambodja en we zouden de tempel waarover Thailand en Cambodja al 7 jaar ruzie aan het maken zijn moeten kunnen zien, we zien deze niet. Voor de lunch stoppen we weer ergens onderweg. Dit keer kost bestellen heel veel moeite want het blijkt dat we bij een afhaaltentje zijn gestopt. Als we zitten te eten komen er brommertjes langs die zakjes aanwijzen en vervolgens meenemen. De dame wil ons gelukkig echter toch wel aan een bordje helpen. In Thailand eten ze gekruid, spicy zeggen ze hier. Meestal kan ik het wel eten en vind ik het ook nog wel lekker behalve dan die brandende onderlip. Deze mevrouw maakt het eten superheet en combineert dat met zuren onder ander limoensap. Dat is wel lekker maar de combinatie is dodelijk warm. Barbara eet mie met een heel klein beetje saus en zit al te puffen. Ik heb gewoon een bordje mie gemengd met het gerecht. Gevolg is dat ik 2 keer affakkel één keer tijdens het eten en één keer een paar uur later in het hotel.

Nam Yuen is een rustig klein plaatsje waar we in een matig hotel aan een meertje overnachten.

Laatste hele fietsdag Thailand

Na 13 dagen Thailand hebben we het er hier weer opzitten, Laos lonkt. Wel jammer want we zijn net gewend aan de Thaise gewoonten, het eten en een miniscuul klein beetje aan de taal. Van de taal weten we nu hoe ja, nee en dank je wel te zeggen plus een aantal dingen van het menu. Het woord vegetariër klinkt als: djeé-é, alhoewel ze dat meestal niet echt begrijpen. Van de letter die hier uit kriebeltjes bestaan herken ik inmiddels een aantal woorden als city limit, reduce speed en hotel. In Laos gaat het allemaal heel anders zijn, we gaan weer rechts fietsen, we krijgen ander eten, andere taal en andere kriebeltjes want ieder land heeft hier zo zijn eigen gewoontes en letters.

De etappe 70 km lang van Nam Yuen naar Buntharik is vergelijkbaar met de voorgaande dagen mooi, warm, een beetje heuvelig en door heel rustig gebied, extra rustig omdat het vandaag zondag is en dan zijn er toch veel shops met name restaurantjes gesloten. Buntharik is voor onze begrippen een klein plaatsje maar voor hier is het de grootste stad in de omgeving en je vindt er dan ook alles, hotels, tempel, markt, restaurantjes, etc.. We zijn vroep in Buntharik gearriveerd en hebben dan ook alle tijd om het stadje uitgebreid te verkennen. Het leukste is de markt met alle voor ons bijzondere etenswaren. Wij proberen deze keer de squid, zie foto's.