Meer en mooie weg

Het meer heeft inderdaad op ons gewacht en ligt er 's ochtends prachtig bij, het is wel een beetje bewolkt waardoor de foto's wat somber over komen. In werkelijkheid is het een mooi groot meer waaruit kleine bergjes steil omhoog rijzen. Rondom het meer zijn wandel- en fietspaden en parkjes aangelegd. Hier wordt goed gebruik van gemaakt, in de parkjes wordt gedanst en ge-tai-chid en rond het meer fietsen en wandelen mensen. Op het meer wordt gekanood. We fietsen een stuk langs het meer en buigen dan af om aan de etappe naar Mocun te beginnen. Het eerste deel is net als gisteren of een hele brede drukke weg. De omgeving is wel mooi en omdat er minder bebouwing is ook beter te zien maar fietsen op zo'n weg blijft toch minder leuk. Na zo'n 30 kilometer slaat het meeste verkeer linksaf en rijden we plots op een kleine rustige weg zodat we ook weer eens effe met mekaar kunnen praten. Dat laatste duurt niet lang want deze weg is heuvelachtig en er zit zelfs een gemeen klimmetje in, 200 meter omhoog in 2,5 kilometer en dat bij temperatuur van 35 graden Celsius. We zwoegen naar boven om aan en schitterende afdaling te beginnen. Het eerste deel is de weg nog slecht maar daarna is de weg tot aan beneden helemaal nieuw, verse betonplaat. Door prachtig jungle-landschap dalen we weer af naar zeeniveau. Beneden is de nieuwe betonplaat weer op en stuiteren we verder over de kapot gereden weg. Maar je hoort ons voorlopig niet klagen want over een rustige weg door een prachtig mooie omgeving stuiteren is altijd nog een stuk leuker dan over een gladde zesbaansweg  zoeven.

Mocun is een klein dorpje maar wel met een levendige markt die toevallig vandaag is waardoor het druk is in het dorp, alle 2 de straten staan vol met kraampjes die streekprodukten, vooral veel fruit, verkopen. 

Van Mocun nemen we dezelfde weg richting Huaiji dat een klein 80 km verderop ligt. De weg is hier helemaal goed en de omgeving is geweldig. We fietsen door een landschap van kleine bergjes. Als de bergjes ver uit mekaar liggen fietsen we door het dal waar men druk bezig is met het verbouwen van rijst. Als de bergjes dicht bij elkaar liggen mogen we meestal een stukje klimmen en maakt de landbouw plaats voor bomen en struiken, zeg maar jungle. Wat het hier ook heel goed doet is bamboe, er groeit hier genoeg om en pandafamilie heel blij te maken. Helaas wonen in dit gebied geen panda's meer daarvoor moeten we een kleine 1000 km verderop in Chengdu zijn.

Na een geweldig mooie rit komen we aan bij het hotel in Hauiji. Het hotel heet volgens de letters op de gevel treasure hotel terwijl we het gold en silver hotel hebben geboekt op Ctrip.com, erg verwarrend. Eerst maar even naar de naastgelegen MacDonalds voor een snack en WiFi om uit te zoeken hoe het nu precies zit. Het internet heeft het antwoord niet dus gaan we het maar vragen bij het treasure hotel. Daar komen ze bij de receptie al heel snel met onze reservering. Blijkbaar heeft het hotel de Chinese naam vertaald naar treasure en Ctrip.com naar gold en silver. Wij zijn blij dat we het gevonden hebben en dat het een mooi hotel met goede kamers blijkt te zijn. 

Stoffig China

Van Huaiji fietsen we 65 km naar het stadje Xindu. Het  is een mooi stukje fietsen door groen heuvelachtig gebied met veel bossen en af en toe wat landbouw, voornamelijk rijstvelden. Het weer is prachtig, misschien iets aan de warme kant met 35 graden maar hoewel het heuvelachtig is hoeven we vrijwel niet zwaar te klimmen, prachtig ritje dus.

Xindu is een klein stadje aan een rivier, er zijn een paar hotels en 2 drukke winkelstraten. Van wege de hitte blijven we 's middags op de kamer en gaan we rond zessen als het een klein beetje begint af te koelen het stadje bekijken en op zoek naar een restaurantje. Deze plannen worden enigszins gedwarsboomd door een tropisch onweersbuitje. We laten de bui uitrazen en gaan als de rust weergekeerd is op pad. Aan de rivier vinden we restaurantjes die aan de rivier terrassen hebben gemaakt, het ziet er gezellig uit. Jammer genoeg besluit de onweersbui dat die nog even terug moet komen en dus gaan we binnen zitten. Na een paar harde klappen valt de stroom uit. Nu koken ze hier op gasflessen en stroomuitval is hier ook niet ongewoon dus kaarsen en zaklantaarns zijn voorhanden. Op die manier hebben we een candlelight dinner.

Op de terugweg naar het hotel gaat de stroom weer aan zodat we bij een bakker koffie met wat lekkers kunnen nemen.

We verlaten Xindu om de mooie weg te vervolgen, het blijft groen en heuvelachtig, in het begin zit een echt klimmetje, dan voel je de warmte goed. Op 2 plaatsen is de weg afgesloten en moeten we via een omleiding, de eerste omleiding is over een hele kleine slechte weg die sterk stijgt en daalt maar wel prachtig door het bos gaat. De tweede omlegging is net zo'n weg alleen die is van begin tot eind netjes geasfalteerd. De laatste 10 kilometer naar het stadje Hezhou zijn een grote weg die ernstig onder constructie is. De helft van de rijbanen zijn afgesloten waardoor al het verkeer over één rijbaan moet. Dat houdt in dat we tussen al het overige verkeer in de file meerijden, net echt prettig, vooral vies en stoffig.

Jammer dat de weg zo druk en stoffig is want de omgeving is supermooi. We rijden hier het gebied van het karstgebergte dat de blauwe bergen vormt binnen, We zien de mini-bergen rondom on liggen. In Hezhou staan ook 2 van die mini-bergjes. Dat is best raar want je loopt dus in een stad en dan ligt er midden in de stad een berg.

Van Hezhou gaat het naar het stadje Zhongshan, een korte etappe van nog geen 50 km. Als we 's ochtends opstaan is het weer prachtig weer alleen een beetje heiïg. We doen rustig en stappen pas kwart voor tien op de fiets. We verlaten Hezhou via een open gebroken weg, het is stoffig maar omdat de weg alleen voor brommers en fietsers open is goed te doen. Als na een kilometer op 5 de wegwerkzaamheden klaar zijn blijft het stoffig. De heiïgheid van vanochtend was ook gewoon stof. De hele omgeving is zo stoffig dat je niet veel verder dan een kilometer of 2 kunt zien, de mooie kleine bergjes zijn we vaag in de verte. Verderop zien we de bron van alle stof. De bergen hier bestaan uit een soort marmer dat op grote schaal wordt gewonnen en verwerkt. Het opblazen en verzagen van de steen zorgt ervoor dat we door een stofwolk van ruim 30 kilometer rijden. Om de stof tegen te gaan rijden er in steden auto's die de wegen nat spuiten, zodra je de tonen van "it is a small world after all" hoort moet je goed opletten want ander word je van je fiets gespoten of loop je op z'n minst kans op een nat pak. Op de weg bij de steenzagerijen zien we een grote vrachtwagen die een sneeuwkanon achterop heeft, in plaats van kunstsneeuw produceert deze echter kunstregen en bij het passeren (wij rijden harder) rijden we eventjes door een kunstregenbuitje.

We klagen echter niet want wij zijn na een anderhalf uur uit de stof en weer in helderdere atmosferen. Door de opgeklaarde lucht zien we een mooi groen landschap met daarin de voor dit gebied kenmerkende kleine bergjes. De weg slingert met een klein beetje stijgen en dalen door het landschap, het zonnetje schijnt, de weg is goed, veel beter wordt het niet.

Zhongshan is weer een klein stadje met een druk centrum. In het centrum is een groot plein waar 's avonds veel mensen voor de gezelligheid naar toe gaan. Grote groepen zijn aan het dansen, een bandje heeft veel bekijks en de speeltuin is druk bezocht. 

Massa's kleine bergjes

's Ochtends vroeg verlaten we het gezellige Zhongshan om aan de etappe naar Tong An te beginnen. Tong An is een klein plaatsje dat nauwelijks op de kaart is terug te vinden. Het weer is onverminderd mooi en net als gisteren alleen zijn er meer kleine bergjes. Als we ongeveer 10 kilometer hebben gefietst stop ik even om op Barbara te wachten. Er stopt een brommertje naast me met een jongen die graag een praatje wil maken en me een flesje water wil geven. Na enig aandringen accepteer ik het flesje dat nog lekker koel is ook. Gisteren hadden we hetzelfde toen is een vrouw op een brommer even snel water gaan halen en toen ze ons weer inhaalde kregen we een flesje in de handen geduwd.

Tong An is inderdaad niet de moeite om op de kaart te zetten, het is een heel klein dorpje, feitelijk bestaande uit een straat parallel aan de hoofdweg. We vinden wel een behoorlijk hotel met goede WiFi en dus vermaken we ons prima. Er zijn een aantal restaurantjes  maar geen van allen zien er echt gezellig uit. Bij de meest uitnodigende gaan we naar binnen en weten we eten te bestelen. Als we willen gaan zitten gebaart de restaurateur dat we mee moeten komen naar achter. Achter zijn kamer met daarin één grote ronde tafel waaraan gegeten wordt. Ieder gezelschap krijgt hier niet alleen zijn eigen tafel maar een hele kamer. Wij vinden het niet echt een gezellige oplossing zeker niet als de deur dicht gaat en elke keer als er iets wordt gebracht eerst wordt geklopt.

Van het dorpje Tong An  fietsen we naar het toeristische XingPing. Het is weer een fantastisch mooie rit door de kleine bergjes. De weg is rustig maar wordt naar mate we dichter bij XingPing komen steeds drukker met bussen en mini-busjes. Vlak voor het stadje begint de file waar we zonder veel problemen langs rijden. In het stadje gaat de file door en daar is het wat lastiger om er langs te rijden, het is smaller, drukker en er zijn wegwerkzaamheden. Stoep en kleine zijstraatjes bieden uitkomst.

We bereiken vrij vlot het hotel. Bij het inchecken horen we weinig chinees, wel Nederlands, Engels, Duits en Spaans. Het hotel verkoopt pizza's, soda water (spa rood) en koffie. Het ontbijt bestaat uit boterhammen. Dit is een heel ander China dan de afgelopen dagen.

XingPing is zo toeristisch omdat het midden in de blauwe bergen ligt aan een grote rivier. Het is prachtig mooie bijzonder omgeving. In China is XingPing beroemd van wege de afbeelding die op het 20 Yuan-biljet staat. Omdat de omgeving zo mooi is en het leuk is om deze goed te verkennen besluiten we 2 nachten hier te blijven. We beginnen de verkenning 's middags door naar een uitzichtspunt te klimmen. Onderaan de klim worden we door borden gewaarschuwd dat het pad slecht en door vallend gesteente gevaarlijk is. We besluiten toch om in ieder geval een stukje te doen. Het levert een aantal mooie foto's op maar de top hebben we niet gehaald want het pad was inderdaad slecht en best link. Door het klimmen zijn we flink verhit geraakt en we zien uit naar een uurtje airco op  de kamer. Dat gaat helaas niet door omdat de stroom is uitgevallen. Er is wel koud water en dat helpt ook al is dat maar eventjes. Door de stroomstoring eten we weer bij kaarslicht, pizza natuurlijk.

Na een fijn westers ontbijt met brood en koffie besluiten we om bij het hotel een tour te boeken. We willen een stuk met de boot en dan 4 -5 km terug lopen en het laatste stuk met een bus/taxi. Deze tour staat wel in het boek maar kan helaas niet meer worden geboekt om onduidelijke redenen. Wat wel kan is een stuk met de boot, dan heen en weer lopen en dan met veerpont en taxi terug. Dus dat willen we. Het volgende probleem is dat tussen 10.30 en 12.30 de kleine bootjes niet mogen varen omdat dan de grote boten uit Guilin (grote stad vlakbij) langskomen. Het is 10.00 uur dus we zullen moeten haasten om nog af te kunnen varen. Van het hotel lenen we fietsen en iemand van het hotel brengt ons naar de steiger een kilometer of 3 verderop. 5 minuten voor tijd zijn we op de steiger en stappen we in het bootje. Het is een heel mooi tochtje en de tientallen boten en bootjes die om ons heen varen bevestigen dat alleen maar.

Tot afgrijzen van onze kapitein en het Chinese stel waarmee wij de boot delen, stappen we na 3 kwartier varen uit om te gaan lopen. We mogen best mee terug als we willen maar we willen niet (rare jongens die Nederlanders). We wandelen langs de rivier over een verhard pad door de begroeide rivieroever. Op die manier lopen we een beetje in de schaduw terwijl we toch kunnen genieten van de geweldige omgeving. Na goed anderhalf uur keren we om  en lopen dezelfde weg terug. Na het pontje hoeven we niet lang te zoeken naar vervoer want de elektrische TukTuks staan klaar om ons naar XingPing te brengen. Vanuit de TukTuk spotten we een mooi viewpoint. Dus zodra we bij het hotel zijn pakken we de fietsen om nog even wat foto's bij het viewpoint te gaan nemen. Het viewpoint blijkt het punt waarvan de afbeelding van het 20 Yuan biljet is genomen.

Terug in het hotel hebben we tijd om te douchen en een beetje af te koelen voordat de stroom uitvalt. Helaas gaat de stroom rond zevenen weer aan zodat we niet weer een diner bij kaarslicht hebben.

Rijstvelden en opera

Na de 'rustdag' hebben we de etappe naar Guilin, dwars door het hart van de blauwe bergen. Het is een prachtige etappe met in het begin een lekker stukje klimmen om dan na een afdaling de rivier te volgen. Langs de rivier ligt een mooi rood fietspad, net als thuis. Om ons heen is het overal karstgebergte, een zee van kleine bergjes.

zo'n 15 kilometer voor Guilin begint de stad en wordt de mooie weg een brede zesbaans verkeersweg wel met apart fietspad, de mooie omgeving is achter de gebouwen nog wel waar te nemen. Bij een nieuw gebouw waarop ze adverteren met koffie stoppen we om een bakkie te doen. Bestellen gaat een beetje moeilijk want ze willen ons eigenlijk laten eten terwijl wij echt alleen maar koffie willen. Om de communicatie te helpen activeer ik met een vriendelijke Chinees mijn WeChat-account (=chinese whatsapp). Via deze app worden we door het personeel uitgenodigd om op kosten van de zaak te blijven lunchen. Superaardig maar we willen echt alleen maar de koffie, deze krijgen we van de zaak. 

Na de koffie begint de stad pas echt en fietsen we door het drukke centrum naar het hostel. Guilin is een drukke maar aangename stad. In het centrum is veel water. Overdag is het van wege de warmte heel rustig op straat en in het parkachtige merengebied. 's Avonds rond de schemering komt het tot leven en is het heel druk op straat. Het hele gebied is verlicht met gekleurde verlichting en de meertjes worden druk bevaren door rondvaartboten. Het is reuze gezellig en zijn volop restaurantjes en caféetjes dus we vermaken ons best.

We blijven 2 nachten in Guilin zodat we de 2e dag een excursie naar de rijstvelden van LongJi kunnen doen. We hebben de avond ervoor de toer geboekt en onze toergenoten ontmoet. Met een busje rijden we naar de rijstvelden die ruim 3 uur rijden we blijken te zijn. We worden afgezet op de parkeerplaats van een kabelbaan. De chauffeur wil wel kaartjes regelen, we besluiten omhoog met de lift te gaan en terug te gaan lopen. De rijstvelden zijn spectaculair. Op de steile bergwanden zijn terrassen gemaakt waarop de rijst groeit omdat de hellingen ruim 1000 m hoog zijn geeft dat een fantastisch gezicht. Via een rotsig pad dwars door de velden lopen we in tweeënhalf uur terug naar de parkeerplaats. De toer is gelukkig de 6 uur in het busje waard.

Van Guilin gaat het naar de toeristische trekpleister YangShuo, ruim 90 kilometer. Het eerste deel van de rit gaat over de grote weg, 6 banen breed, aparte fietspaden, dwars door het gebied van de blauwe bergen. We beginnen met voor het eerst deze reis een flink stuk verkeerd te rijden, we kiezen per ongeluk de route naar LongJi en moeten als we er na 5 kilometer achterkomen omkeren en bijna opnieuw beginnen (shit). Tot onze verrassing komt er na circa 10 kilometer een mooi rood fietspad een stukje naast de weg. We nemen dit fietspad en rijden ruim 10 kilometer over dit fonkelnieuwe fietspad. Helaas houdt het fietspad op een gegeven moment op midden in een veld en moeten we een kilometertje terug om weer op de grote weg te komen.

In het dorpje Putao eten we een heerlijke lunch met een hele grote hele koude fles cola erbij. In dit dorp slaan we rechtsaf om op een klein stil weggetje te komen met vrijwel geen verkeer. Het asfalt slingert zich door de kleine bergjes heen, het is heerlijk fietsen, dat het wegdek af en toe slecht is doet er amper toe. We fietsen kilometers als enge weggebruikers totdat we bij een brug komen of eigenlijk daar waar een brug had moeten zijn. Waarschijnlijk heeft wel op de borden in goede Chinese tekens gestaan dat de brug er niet meer is maar dat hadden wij even niet begrepen. 300 meter verder op is er wel een leiding brug waar 2 pijpen over de rivier gaan, boven op de pijpen hebben ze het vlak gemaakt. We kunnen er met de fiets aan de hand net over.

Ook na de 'brug' blijft de weg nog kilometers rustig, pas als we in de buurt van YangShuo de provinciale weg op gaan wordt het weer wat drukker. Langs deze weg zijn allerlei attracties. YangShuo is het centrum van toerisme in de blauwe bergen en elk bergje hier wordt benut. Je kunt er grotten bezoeken, modderbaden nemen, rots klimmen, shows bezoeken, bamboevlot varen, chinese opera bezoeken, etc., etc.. Wij rijden er vandaag langs, morgen op weg naar Lipu komen we er weer langs en dan gaan wij sightseeën. In de stad vinden we snel ons hotel, bespreken voor die avond een goede stoel voor de Chinese opera en moeten ons haasten met badderen en eten want we hebben door verkeerd rijden, vaak stoppen voor een koud drankje (het is heet) nogal al lang over de etappe gedaan. Een restaurantje vinden in YanShuo is in ieder geval geen probleem, alle wereldkeukens zijn in deze stag goed vertegenwoordigd, wij kiezen voor een Chinees die ingeklemd zit tussen een Italiaans en een Duits restaurant.

Mocht je ooit in YangShuo terecht komen ga dan zeker naar de opera, sound en light show of hoe ze het dan ook noemen. Een busje brengt ons van het hotel naar een stadion waar zeker 5000 mensen inpassen. Er zijn buiten ons een paar buitenlanders maar dat zijn er echt maar een paar. Het stadion is uitverkocht en als we zitten te wachten tot de show begint is het best veel herrie. Als de show begint blijft het gewoon herrie, misschien iets minder maar niet veel minder. We hebben prima plaatsen en zien en horen een indrukwekkende show. Het stadion kijkt uit over de rivier met daarachter de kenmerkende bergen. Een vijftal van de bergen zijn voor de show uitgelicht. Op de rivier wordt door tientallen bootjes met vuur, lichtjes, linten en wat ze maar kunnen bedenken een show gegeven die niet zou misstaan als opening voor b.v. de olympische spelen, heel indrukwekkend. Naast de show is het ook wel leuk om om ons heen te zien hoe de Chinezen zoiets beleven. Natuurlijk moet alles worden vastgelegd dus dat betekent achterstevoren op de stoel een selfie met het toneel. Applaudiseren gebeurt nauwelijks, de meesten hebben daarvoor ook veel te druk met de GSM, de kinderen of mekaar.